chor. pil. Bolesław Michalak (1916-1995)
pilot bombowy, instruktor
Bolesław Michalak urodził się 1 stycznia 1916 r. we wsi Felicjanów koło Uniejowa. Był najmłodszym szóstym dzieckiem Piotra i Zofii z Domagałów. Miał starsze rodzeństwo: Marię, Janinę, Apolonię, Józefa i Bronisława. Szkołę podstawową ukończył w Uniejowie. Następnie w latach 1932-1936 uczył się zawodu ślusarza w Łodzi. W 1937 roku odbył kurs szybowcowy w Szkole Szybowcowej i uzyskał kat. „B” pilota szybowcowego.
W dniu 11 stycznia 1938 r. B. Michalak został powołany do wojska. W 3 Pułku Lotniczym w Poznaniu ukończył kurs pilotażu na polowym lotnisku Brzostek. Z uwagi na zagrożenie wojenne 28 sierpnia 1939 r. opuścił Poznań i udał się pociągiem do Lwowa. W dniu 1 września 1939 r. przybył do Lwowa i przeżył tam dwa bombardowania lotniska, w wyniku których zostało zniszczonych kilka samolotów. Dn. 13 września, kiedy nadszedł rozkaz wyjazdu na lotnisko do Stanisławowa po samoloty ze szkoły pilotażu. Następnie w dniu 16 września 1939 r. odlecieli do Dzwiniacza k/Zaleszczyk. Bolesław Michalak prowadził RWD-8.
W niedzielę 17 września o 9.45 otrzymali rozkaz do opuszczenia kraju i przelecieli do Rumunii na lotnisko Czerniowce. W dniu 5 listopada o godzinie 23.45 na greckim statku „Patris” opuścili rumuński brzeg. Mimo przeładowania i strasznego sztormu statek szczęśliwie dopłynął do Malty i 11 listopada wszedł do portu La Valletta. Część lotników (w tym Bolesław Michalak) została przetransportowana na inny statek „Franconia”, na którym w dniu 16 listopada rano wypłynęli do Marsylii we Francji. 20 listopada polscy lotnicy dotarli do bazy lotniczej Bron pod Lyonem. Sytuacja we Francji była jeszcze gorsza niż w Polsce. Zapał bojowy młodych lotników szybko został ostudzony: zamiast spodziewanych nowoczesnych samolotów, były tylko rozmowy o samolotach. Przez cały czas męczyła ich bezczynność. Na domiar złego w obozie panowały trudne warunki bytowe. W tym czasie B. Michalak namiętnie czytał wszystkie dostępne polskie gazety, które przynosiły wieści z kraju. Dowiedział się o strasznym niemieckim terrorze, który nie oszczędził też jego znajomych.
Wreszcie pod koniec lutego został wyznaczony do wyjazdu do Anglii. Bez żalu pożegnał w porcie Cherbourg Francję, by 2 marca 1940 r. dopłynąć do angielskiego brzegu w Southampton. Otrzymał mundur brytyjskich Królewskich Sił Powietrznych RAF i 3 marca przybył go do punktu zbornego na lotnisko Eastchurch. Po spisaniu ewidencji został wysłany na lotnisko Manston, potem była Polska Baza Lotnicza w Blackpool. Dopiero w dniu 18 maja 1941 r. w Szkole Podstawowego Pilotażu w Hucknall rozpoczął szkolenie lotnicze i zapoznał się z samolotami angielskimi. Potem była Szkoła Pilotażu RAF w Montrose w Szkocji. Przeszedł tam przeszkolenie na samolotach szkolenia podstawowego Miles Master i na Hurricane. W dniu 8 sierpnia 1941 r. ukończył szkolenie i otrzymał wymarzoną odznakę pilota oraz awans na sierżanta (angielski stopień). Na lotnisku w Bramcote otrzymał przydział jako drugi pilot załogi kpt. pil. Aleksandra Onoszki. Przeszedł przeszkolenie bojowe z całą załogą na bombowcu Vickers Armstrong Wellington, wykonał też pierwsze loty operacyjne nad terytorium nieprzyjaciela.
W dniu 9 sierpnia 1942 r. załoga kpt. Onoszki otrzymała przydział bojowy do polskiego 304 Dywizjonu Obrony Wybrzeża „Ziemi Śląskiej” im. ks. Józefa Poniatowskiego. Miejscem przeznaczenia było lotnisko RAF Dale w Walii. Dywizjon 304 wchodził w skład w 19 Grupy Lotnictwa Obrony Wybrzeża i w okresie od maja 1942 do czerwca 1943 brał udział w Bitwie o Atlantyk przeciw flocie nawodnej, okrętom podwodnym i lotnictwu morskiemu nieprzyjaciela.
W dniu 26 sierpnia 1942 r. sierż. pil. Bolesław Michalak wykonał pierwszy lot na patrolowanie Atlantyku i tak rozpoczął trudną służbę patrolową. W dniu 13 listopada 1943 r. otrzymał przydział na lotnisko Tempsford koło Bedford, do brytyjskiego 138 dywizjonu specjalnego przeznaczenia.
Chorąży pil. Bolesław Michalak w dniu 1 września 1944 r. zakończył loty bojowe i przeszedł do szkolenia, by przekazać swe doświadczenie młodym pilotom. Został instruktorem pilotażu w Silloth, potem w Szkole Wyższego Pilotażu w Newton. Służbę w RAF ukończył 3 grudnia 1948 r. w 3 Jednostce Rozpoznania Fotograficznego Dunholme Lodge Lincs. Pozostał w Anglii, zamieszkał w Sheffield. Wstąpił do Stowarzyszenia Lotników Polskich
Do ojczyzny przyjeżdżał od roku 1960, co dwa lata na okres od dwóch do trzech miesięcy. Zmarł nagle w Łodzi 21 lutego 1995 r. i spoczywa na cmentarzu wojskowym Łódź – Doły.
Chorąży pil. Bolesław Michalak był odznaczony: trzykrotnie Krzyżem Walecznych, Polową Odznaką Pilota oraz brytyjskimi odznaczeniami pamiątkowymi.
