Klasy 7 B i E wraz ze swoimi wychowawcami, p. Wioletą Rykowską i p. Tomaszem Wójcikiem, kontynuują edukacyjne podróże po krańcach Polski. Zaprzyjaźnieni siódmoklasiści byli już na południu kraju i za południową granicą, byli na południowym wschodzie. W tym roku zdecydowali się na wyjazd w rejon, którego uczniowie naszej szkoły dotąd nie odwiedzali: Suwalszczyznę i Wilno, stolicę Litwy. Dla ich wychowawców była to okazja, by w nowatorski sposób poszerzyć wiedzę, którą uczniowie zdobyli w szkolnych ławkach, o życiu i twórczości Adama Mickiewicza (język polski) i walki o niepodległość i granice Polski (historia).
Pierwszego dnia, po przejechaniu niemal pół tysiąca kilometrów, klasy dotarły do Suwałk. To miasto, dotąd będące dla nich odległym punktem na mapie i „polskim biegunem zimna”, okazało się być sympatycznym miejscem o interesującej zabudowie. Uczniowie obejrzeli suwalską starówkę, pokłonili się pomnikowi Marii Konopnickiej i zrobili zdjęcia przy ławeczce bluesmana. W dalszej części wycieczki po krańcu Polski zwiedzili klasztor w Wigrach, poznając życie zakonników. Z zainteresowaniem obejrzeli niewielkie, ale ciekawe miasto Sejny, leżące nad rzeczką Marychą.
Drugi dzień to wycieczka do Wilna. Niespodzianka czekała tuż po przekroczeniu granicy, bo „zniknęła godzina”. Praktyczne zapoznanie z inną strefą czasową było zaskakujące. Stolica Litwy bez najmniejszej przesady zauroczyła siódmoklasistów – malowniczo położony na wzgórzach cmentarz na Rossie z kwaterą żołnierzy Józefa Piłsudskiego oraz kaplicą powstańców styczniowych, a zwłaszcza barokowy kościół Świętych Apostołów Piotra i Pawła, zrobiły na wszystkich bez wyjątku ogromne wrażenie. Potem wędrówka prowadziła śladami Adama Mickiewicza, od miejsca gdzie Matka Boska „w Ostrej świeci Bramie”, przez budynek w którym więzieni byli Filomaci i rozgrywa się akcja Dziadów cz. III, po uniwersytet i katedrę wileńską. Po Wilnie oprowadzała nas sympatyczna pani Jola, Polka mieszkająca na Litwie. Jej piękny, wschodni akcent wzbudził duże zainteresowanie uczniów. Podróżowaliśmy wzdłuż Wilii i Wilejki, czyli wileńskich rzek. W drodze powrotnej do hotelu byliśmy nad Niemnem.
Wychowawcy tak zaplanowali wycieczkę, aby każdy dzień różnił się wyraźnie od pozostałych. Ostatni oznaczał więc prawie 9 kilometrowy spacer po najpiękniejszym rejonie Suwalskiego Parku Krajobrazowego ze wsi Szurpiły przez Górę Zamkową i suwalską Fudżijamę, czyli Cisową Górę, do Gulbieniszek. Najwyższy punkt to tylko, albo aż, 255 m n.p.m., ale suma podejść w czasie tego spaceru była imponująca – 521 m. To było 12000 kroków po najpiękniejszym regionie Polski.
Oczywiście nie mogło zabraknąć stałych i wyczekanych punktów wycieczki, czyli „ułańskiej pobudki” pana Tomka i „końcowej przemowy” pani Wiolety. W wycieczce wychowawcom towarzyszyli pani Renata Meyer-Bramowska i pan Dariusz Piaseczny.
Gdzie po raz kolejny wyruszą już wtedy ósmoklasiści z klas BE? Tego zdradzić nie możemy, ale będzie to wyjątkowe i warte poznania miejsce.
Wioleta Rykowska
Tomasz Wójcik
